Resulullah (sav) (namazda oturur vaziyette iken), dua edince, hareket ettirmeksizin parmağıyla işaret yapar, bu vaziyette dua (teşehhüd) okurdu. Sol eliyle de sol uyluğunun üzerine dayanırdı. (Bir diğer rivayette şöyle gelmiştir: "Gözü de işaretinden ayrılmazdı.")
Kaynak Kitaplar: Ebu Davud, Salat 186, (988, 989, 990); Nesai, İftitah 189, (2, 237), Sehv 36, 39, (3, 37, 39)