1) Ağaçların büyüme yeteneğini muhafaza edebildikleri habitatın sınırı. Ağaçlar, bu sınırın ötesindeki çevresel koşullara (düşük sıcaklık, nem yetersizliği, gibi) dayanamazlar. Ağaç sınırı, ağaçların tepe çatısı kapalılığı ile bir orman oluşturabildiği sınırı/hattı ifade eden orman sınırı terimi ile karıştırılmamalıdır.
2) Ağaçların yetiştiği ortamın üstünden veya altından geçen sınır. Bazı yerlerde kuraklık ve vejetasyon devresinin kısalmasına neden olan aşırı soğuklar ağacın yetişmesini engeller. Ormanın üst sınırı, Kuzey Anadolu dağlarında 2400 m’ye, Kuzeydoğu Anadolu’da ise 2700 m’ye yükselir. Bu sınırın üstünde ise alpin ot türleri yetişir.
3) Yüksek dağlık arazide yükseklere çıkıldıkça, sert iklim koşulları (soğuk ve don, susuzluk, rüzgâr, radyasyon) nedeniyle ağaçların büyüyemediği ve yerini çalı ve otlara bıraktığı alan. Bu sınırın üstünde alpin kuşak (yüksek dağ kuşağı) yer alır.

Dağlardaki veya yüksek enlemlerdeki ağaç büyümesinin üst sınırı. Bu sınır, orman sınırından daha yüksekte ve kutuplara daha yakın bulunmaktadır.

Ağaç topluluğu olan yerlerin ötesinde, ağacın, kendiliğinden yetişebildiği yerin bitimi.

Yeryüzünde, doğal koşulların orman yetişmesine elverişli olduğu bölgelerde ağacın, bulunulan enlem ve bakıya bağlı olarak, ulaşabileceği yüksekliğin üst sınırı.