ahenk öbeği

Söz içinde anlamın gerekli kıldığı biçimde kısa ahenk durakları ile birbirinden ayrılan ve ahenk vurgusunu taşıyan kelime etrafında öbeklenen kelimeler grubu: || Ben bir Türküm/ dinim cinsim/ uludur // Sinem özüm/ ateş ile/ doludur//. || İnsan olan/ vatanının kuludur (M.E. Yurdakul, Cenge Giderken, Ant., s. 511). || Çıksan göğe/ «buldum!» diyerek/ gökyüzü saklar/, || İnsen yere/ ay-yıldız iner/ yerde kucaklar/, || Gözlerde/ gönüllerde/ kurulmuş oturursun/ || Hislerde/ göğüslerde/ nabızlarda/ vurursun./ (M.C. Kuntay, Türkün Şehnamesinden, Ant., s. 772).