Kur’an-ı Kerim’in kırk altıncı suresidir. Mekke’de inmiştir. Otuz beş ayettir. Adını, yirmi birinci ayette geçen
”rüzgârların oluşturduğu kum tepeleri” anlamındaki
”ahkaf” kelimesinden almıştır.
Surede, evrenin amaçsız olarak yaratılmadığı ele alınır. Allah’ın, evreni ortaksız olarak yarattığı, bundan dolayı Allah’a ortaklar koşmanın büyük bir günah olduğu belirtilir. Sonraki ayetlerde Kur’an-ı Kerim’in Allah tarafından gönderildiği ve insan tarafından benzerinin oluşturulmasının imkânsızlığı vurgulanır. Ahiret hayatına sık sık değinilir. Anne ve babanın, çocukları üzerindeki hakları ele alınır. İnkârcıların ahirette karşılaşacakları acı durumlar anlatılır. İnkârcı bir toplum olan Âd kavmi ve onların yok oluşu örnek olarak verilir. Sure, Allah’ın peygamberlerinin çağrılarını dinlemeyen ve toplumun kötülüklerine sabreden peygamberlerden örnekler vererek son bulur. Bu çerçevede Hz. Peygamber de sabırlı olmaya çağrılır.