Ast-üst (emir-kumanda) ilişkileri başka bir ifadeyle yönetme, yönetim fonksiyonlarında planlama ve örgütlemeden sonra gelmektedir. Üst, örgütün önceden belirlenmiş amaçlarını gerçekleştirmek için yetkiyi elinde bulunduran ve karar verme yetkisi olan kişidir. Ast ise bulunduğu konum itibariyle sahip olduğu araç ve gereçleri kullanarak üstün çizdiği sınırlar içerisinde görev ve sorumluluklarını yerine getiren kişidir. Ast-üst ilişkisinde üstün davranış şekli ve bu durumun asta hissettirdikleri örgütlerde işin verimliliğini ve başarısını doğrudan etkilemektedir.

Üstün astın kapasitesinin farkında olması, görev alanının ve görevin gerektirdiği araç-gereçlerin yeterli olup olmadığı bilgisine sahip olması ve geri bildirim vermesi ile birlikte sağlıklı bir iletişim kanalının devamlı surette açık olması oldukça önemlidir. Ast-üst ilişkisinde üstün adil bir davranış şekline sahip olmasının yanı sıra kişilerin hata yapabilme ihtimallerinin işin doğasında var olduğunun unutulmaması da önemlidir. Bkz. Yönetici Ahlakı