1. (Genel anlamı): Ben düşkünlüğü kendine düşkünlük, başkalarını göz önüne almadan yalnız kendini, kendi çıkarını düşünme.
2. İnsanın bütün eylemlerinin "ben sevgisi"yle belirlenmiş olduğunu, buna göre ahlaklılığın da yalnızca kendini koruma içgüdüsünün bir biçimi olduğunu, bütün eylemlerin kendini koruma içgüdüsünden ve "ben sevgisi"nden çıktığını öne süren öğreti (Hobbes).
3. Kendi ben'ini ve çıkarını yaşamın mutlak ilkesi yapan anlayış. Karşıtı bk. özgecilik

Kendi çıkarını düşünmenin bütün bilinçli eylemlerin temel güdüsü olması durumu.