beyit

1. bk. koşa.
2. Türkülü halk öykülerinde "dörtlük" yerine kullanılan bir terim. (Bir divan yazını terimi olan bu sözü, saz ozanları da benimseyip kullanmışlardır.)

İki mısradan oluşan şiirsel bütün, bent. Daha çok divan edebiyatı bünyesinde kullanılırsa da halk edebiyatı türleri içinde de zaman zaman yer almıştır.

1. (Geniş anlamiyle) Çift dizeli olarak düzenlenen bir koşuğun her dize çifti.
2. (Dar anlamiyle) Tara anlam veren ve iki dizeden meydana gelen koşuk.