birleşik kelime

Yeni bir kavramı karşılamak için iki veya daha çok kelimenin Türkçenin söz kalıplarına uygun belirli yollarla bir araya getirilmesi ile kurulmuş söz birliği. Bunların benzetme yolu ile ilk anlamlarını kaybetmiş olanları ile birleştirme sırasında ses düşmesine uğrayanları ve iki fiil birleşimine dayananları bitişik, diğerleri genellikle ayrı yazılır: açıkgöz, başıbozuk, dedikodu, gecekondu, kaptıkaçtı, katırtırnağı, «bir bitki», Akdeniz, Kızılırmak, Uludağ, cumartesi, kaynana (<kayın ana), sütlaç (sütlü aş), bakım evi, yemekhane, kara yolu, öğrenci yurdu, ana dili, gül suyu, bal arısı, koz helvası, yaban keçisi, çalı kuşu, yer elması, kuru yemiş, sapasağlam, derin derin (düşünmek) diri diri (yakmak) yarım yamalak (iş) alay etmek, kabul etmek, yok olmak, yazıvermek, bakakalmak, bilebilmek, olagelmek, kaybolmak, emretmek, seyretmek, kürek çekmek, çam devirmek, eyvah, hayhay vb. Yukarıdaki örneklerde görüldüğü üzere, birleşik kelimenin birleşik ad, birleşik fiil, birleşik sıfat, birleşik zarf, birleşik ünlem gibi türleri vardır.

Azerbaycan Türkçesi: müräkkäb söz Türkmen Türkçesi: goşma söz Gagauz Türkçesi: katlı lafÖzbek Türkçesi: qoşma söz Uygur Türkçesi: muräkkäp söz Tatar Türkçesi: qusma süz Başkurt Türkçesi: quşma hüz Kırık: koşma söz Krç.-Malk.: koş söz Nogay Türkçesi: kabatlı söz Kazak Türkçesi: kürdeli söz~ birikkeň söz Kırgız Türkçesi: tataal söz Alt:: kolbolu sös Hakas Türkçesi: hadıl sös Tuva Türkçesi: narın sös Şor Türkçesi: *kadıl sös Rusça: slojnoye slovo