cümle başı bağlaçları

Başında bulundukları cümleyi kendisinden önce gelen veya kendisinden sonra gelen cümle veya cümlelere çeşitli görevler ile bağlayan kelimeler. Bunlardan «fakat» ifadesi taşıyanlar: fakat, lakin, ancak, yalnız, ama... «eğer» ifadesi taşıyanlar: eğer, şayet... «gerçi» ifadesi taşıyanlar: gerçi, egerçi, vâkıa... «çünkü» ifadesi taşıyanlar: çünkü «mademki» ifadesi taşıyanlar mademki, madem çünkü... «sonuç, açıklama» ifade edenler: meğer, binaenaleyh, öyleki, oysaki, şöyleki, nitekim, hâlbuki, kaldıki, üstelik, belki, hatta, imdi, yani, mamafih, zaten zati, bari, keza, hakeza... «benzerlik» ifade edenler: sanki, âdeta, nasıl ki, nite ki, niçe ki, gûya... Şarta ve dereceye bağlayanlar: tek, yeter ki, meğer ki, velev, velev ki, tâ ki, illa, illa ki... Bütün bunlardan başka şunları da zikredebiliriz: hele, hiç olmazsa öyleyse, hiç değilse. Bir de bk. bağlaç.