Yirminci yüzyıl başlarında Tristan Tzara ve Richard Hülsenbeck'in yayımladıkları (1916) bildiriyle başlamış ve yedi yıl kadar sürmüş olan, dil ve estetik kurallarını, bunların denetlenmesini, mantık dizgesini tanımamış ve sözcük anlamlarına değer vermemiş bir akım. Alabildiğine bağımsız çağrışımlarla ilkel ve doğrudan anlatım biçimi arayan bir sanat çığındır. Çocukların «dah dah» sözcüğünden «dada»yı üretmişlerdir. Bunlarda değer tanımazlıkla birlikte bir başkaldırı da vardır. bk. gerçeküstücü tiyatro.
Gösterim Sanatları Terimleri Sözlüğü