Dil sırtının ön veya art damağa dokundurulması ile boğumlanan n ünsüzü. Eski ve Orta Türkçede bol görünen bu ses, bugün yazı dilimizde diş n'sine dönüşmüştür. Ancak, bir kısım Anadolu ağızlarında korunagelmiştir: baña, añlamak, deñiz, öñ, soñ, geñiz, eviñ yoluñ vb. Damak n'si, yazı dilimizde, bazı damak sesleri yanında, söyleyiş bakımından sadece bir geçiş sesi olarak yer almaktadır: bañka, yoñga gibi. Damak n'sinin boğumlanmasında burun yolu da devreye girdiği için bu ünsüz, geniz n'si adını da alır. bk. geniz n'si.