deyiş

1. Halk arasında, demek, söylemek anlamında kullanılan terim. Bu anlamlarını içermesi bakımından her türlü türkü, mâni, hava, ezgi için kullanılagelmektedir.

2. Alevi-Bektaşî toplulukları arasında cemin giriş kısmında çalınan çoğunlukla dinî-mistik içeriği olan türü ifade eder, ki daha çok dinî temalar işlenir ve müzik de bu doğrultuda bir anlamla söze eşlik eder.

3. Halk müziği içinde yer alan türlerin şiir kısmı. Daha çok Alevi-Bektaşî müziği içinde yer alan mersiye, nevruziye, semah gibi türlerin söz, şiir kısımları.

Deyiş, türkü söyleme, koşuk söyleme çoğunlukla, halk türküsü, halk koşuğu Alevî -Bektaşîlerce yüksek anlamlı koşuk. Eskiden de kullanılmıştır: Hem men çağır içermin hem men teyiş bilürmen (Mevlâna Celâlüddin-i Rumî)

1. Halk şiiri, halk türküsü.
2. Alevi-Bektaşi edebiyatında, çoğunlukla hece vezninde söylenmiş şiirler. Bektaşiler bu tür şiirlere genellikle nefes derken Aleviler ise deyiş adını verir.

Bir sinemacının, televizyoncunun kendine özgü anlatım yollarının, kişisel tutum, görüş ve duyuşunun oluşturduğu özellik.

Bir anlam taşıyan sözlü ya da yazılı bildirim.

Bakınız: Şiir