(Alm. Wölbung, f; Fr. convexité, f; İng. convexity) Bir geometrik şeklin yüzeyinin tümsek, çıkık, şişkin olması. 2. (Alm. Konvexität, f; Fr. convexité, f; İng. convexity) Bir küme ya da fonksiyonun dışbükey olma özelliği.
TUBA Matematik Terimleri Sözlüğü