doğaçlama

1. Müziği doğaçtan, hayal ederek, irticâlen çalmak ya da söylemek.

2. Âşıkların bir konu üzerine düşünmeden, o anda şiir söyleyip çalgı çalmalarını ifade eden terim. Kuzey Anadolu'da irtical terimi de aynı anlamıyla kullanılır. Klasik Türk müziğinde de çalgı ile yapılan doğaçlamalara taksîm, ses ile yapılanlara ise Gazel adı verilir.

1. Betiğe dayanmadan içe doğduğu gibi oynama ve konuşma.
2. Oyun sırasında ortaya çıkan ters bir durumu kapatmak için betikte olmayan hareketler yapma ya da sözler söyleme.
3. Güldürmek amacıyla daha önceden saptanmamış hareketlere ve sözlere gitme bu sonuncusu tiyatro sanatı açısından olumsuz sayılır.

Hazırlanmadan, hemen o anda meydana getirme (DOĞAÇTAN, İrticalen, Improvisé). Doğaç: Saniha.