Birey davranışının ahlak normlarına göre değerlendirilmeden önce içinde bulunulan duruma ve koşullara göre değerlendirilmesi gerektiğini savunan anlayıştır. Normal şartlar altında gayri ahlaki olarak nitelendirilebilecek bir davranış biçimi, zorunlu haller durumunda ahlakın konusu olmaktan çıkartılabilir. Örneğin hırsızlık etik bir davranış biçimi değildir ancak açlıktan ölmek üzere olan birisinin açlığını giderecek kadar raflardan yiyecek çalması, bu davranışını etiğin konusu olmaktan çıkarabilir. Hakikaten de şartlar ve durumlar bireyi etik davranış ihlallerine sevk edebilir. Bu durumun mecellede de meşhur bir karşılığı bulunmaktadır; zaruretler memnu olan şeyleri mübah kılar. Şartlara bağlı etik anlayışı, ahlaki yargıların yumuşatılmasını veya meşru/tolere edilebilir sınırlar içerisinde esnetilmesini ifade etmektedir. Bu yönüyle mâkul ve insani olduğu söylenebilir. Bkz. Ahlaki Evrenselcilik