1. Yeniçağın usçu felsefesindeki anlamı: (Leibniz'te) karışık tasarım, bulanık, karanlık düşünme ve duyma.
2. Anlık ve istencin yanında, duyma yetisi, haz ve acıyı duyabilme olarak beliren üçüncü temel yetiye verilen ad.
3. Kendine özgü bir ruhsal devinim ve devinimlilik. Bu anlamda duygu: a. Belirli bir şeye yönelmiş özel bir duygu b. Tümüyle duygu ve duygu durumu olabilir. Anlam ve kökenine göre daha kesin ayrımlar da yapılır: 1. Bedenin belli bir yerinde yerleşmiş olan duyumlar (duyu organları aracılığı ile bunlar bir noktadadır, süresizdir ve duyum yönünden süreklilikleri yoktur.
2. Taşıyıcı temel yaşama duygusu temel yaşama duygululukları ve temel duygulanımlar bunun özünü oluştururlar.
3. Özel ruhsal duygular (üzüntü).
4. Kendini ve kendi değerini duyma (aşağılık duygusu).
5. Tinsel duygular a. durumsal (mutluluk), b. bir şeye yönelmiş, özellikle estetik, tinsel-düşünsel (şaşma, hayranlık) ve ahlaksal-toplumsal duygular (ödev duygusu, saygı).

Belli bir uyaran karşısında genellikle güdü ve değerlerle ilişkili olarak belirip çoğu kez süreklilik ve tutarlılık gösteren, heyecandan daha zayıf bir uyarım biçimi.

Belirli nesne, olay ya da kişilerin, bireyin iç dünyasında uyandırdığı izlenimler.