edim

Yapılmış, gerçekleşmiş iş, amel, fiil. İfa; edim. Borçlanılan şey, borcun konusu; alacaklının borçludan yerine getirmesini talep etme hakkı bulunduğu ve borçlunun yerine getirmekle yükümlü olduğu hareket biçimi.

1. (Skolastik felsefede) Aristoteles'in energeia = gerçekleşme, etkinleşme kavramının çevirisi. Her değişme a. olanaklı b. tamamlanmak üzere, gerçekleşmek üzere c. tamamlanmış durumda olabilir. Aristoteles gizil olmayı, olabilir durumda olmayı dile getiren a ile bu değişmenin sonucu olan gerçekleşmiş olmayı dile getiren c arasında bulunan b durumunu genellikle energeia olarak belirtir.
2. (Yeni Felsefede) İnsan bilinç ve eyleminin tek tek davranışları edimin varlığı gerçekleşmeye dayanır nesnel olarak verilmiş değildir, ancak gerçekleşmede kavranılır olur. Her edimin özünde bir şeye yönelme, bir şeyi erek edinme vardır.

Aralarındaki borç ilişkisi dolayısıyla alacaklının isteyebileceği, borçlunun da yerine getirmekle yükümlü bulunduğu bir davranış biçimi

Çeşitli güdülerden kaynaklanan ve tanısal bir içeriği olan amaçlı davranış.

Belirli bir iş durumuyle karşılaştığı zaman kişinin yapabildikleri.

edâ, ıvaz.