Ahlaki bakımdan sürekli iyi olma ve iyi eylemlerde bulunma eğilimi. Fazilet olarak da atıf yapılan erdem, insanın iyilik yapma ve kötülükten kaçınma şeklindeki ahlaki durumunu ifade eder. Erdem, bir nevi kişinin ahlaki özelliklerinin toplamıdır. Ahlakın övdüğü ve ahlaklı olmanın gerektirdiği doğruluk, cömertlik, ölçülülük, iyilik gibi niteliklerin bütünü kişiyi erdemli kılar. Felsefi anlamda erdem insanın bir yetkinlik durumu olarak kabul edilmiştir. Örneğin Sokrates’e göre erdem insana kendisine özgü olanı gerçekleştirme imkânı veren yetkinliktir. Aristo ahlaki erdemi, aşırı iki uç arasındaki doğru ortayı bulmak olarak görür. Örneğin cömertlik, bir yanda cimriliğin diğer yanda eli açıklığın orta yolu iken cesaret korkaklık ile gözü karalığın orta yolu olarak bir erdem şeklinde tezahür eder.

1. İstencin ahlaksal iyiye yönelmesi.
2. İnsanın tinsel ve ruhsal yetkinliği. // Felsefe tarihi boyunca erdem kavramına değişik anlamlar verilmiştir. Filozofların ahlak öğretileri, genellikle erdeme -ahlaksal iyiye- verdikleri anlamla birbirinden ayrılırlar. Plüton'dan beri temel erdemler olarak şunlar sayılır: bilgelik, yiğitlik, doğruluk, ölçülülük.