(mat. inversiyon) (Alm. Inversion, f; Fr. inversion, f; İng. inversion) 1. fiz. 1. Elektrostatikte potansiyel problemlerinin çözümlerinde kullanılan bir yöntem (Kelvin tersinme yöntemi). 2. Kristalde, bir çoklu biçimden başka bir çoklu biçime geçiş. 3. Uygulanan dış alan etkisiyle bir yarıiletken yüzeyine, söz konusu yarıiletkene zıt türden bir katmanın üretilmesi.(İng. inversion) 4. Uzayda üç yönü de aynı anda tersine çevirme (uzay tersinmesi, uzay paritesi).(Alm. Inversion, f; Fr. inversion, f; İng. inversion) 2. 1. k ?0 bir gerçel sayı, O bir sabit nokta ve C bir eğri olmak üzere, M noktası C eğrisi üzerinde gezdiğinde |OM|.|OM'| = k eşitliğini sağlayan M' noktasının gezingesi. 2. (Alm. Fehlstellung, f; Inversion, f; Fehlstand, m; Fr. inversion, f; İng. inversion) Bir dizideki iki ögenin doğal sıralarının dışında bulunması. 3. bkz. evrilme.