ilgi eki

Eklendiği ad ile başka bir ad arasında, asıl görevi itibarıyla ilgi bağı kuran ek, +In, / +Un, +nIn, / +nUn ekleri: ev+in, yılan+ın, okul+un, söz+ün kişi+nin, kapı+nın, çocuğ+un, sürü+nün vb. Hareket bir insanın giyindiği şekil olur (A. H. Tanpınar, Yaşadığım Gibi, s. 327). Ahmet Haşim'in büyük ve esrarlı kıymeti, hâlis bir şair olarak doğmuş olmasıydı (A. Ş. Hisar, Ahmet Halim-Yahya Kemal'e Veda, s. 152). Lalanın odasında yaz kış bir saç mangal bulunur, bu mangalın üzerinde kulpsuz bir ibrik kaynardı (R. N. Güntekin, Kızılcık Dalları, s. 47). Başındaki dağınıklığın eklemlerindeki kesikliğin, hiç değilse hafiflemesini uzun süre bekledi (T. Buğra Yalnızlar, s. 51). Doğruluğun ve güzelliğin kaynağı, bu duru ve sessiz mıntıka değil de neresidir (Y. K. Karaosmanoğlu, Erenlerin Bağından, s. 32) vb.

Bağlantı kavramı veren ek. Türkçede bu kavram ad veya ad görevli sözcüğe -ki ekinin bağlanmasıyle sağlanır. Bu ek ünlü uyumlarına aykırı düşer ve çok defa kalma durumuyle kalıplaşır: Evdeki, odadaki, sokaktaki, benimki, seninki, onunki, yukarıki, öteki, beriki, deminki, şimdiki, bizimkisi, dünkü, o günkü, öbürkü, üçününkü, bugünkü örneklerinde olduğu gibi.