ilinek

(Lat. accidens = rastlantısal olan, çıka gelen) : 1. Bir nesneye zorunlu olarak bağlı olmayan, onun özünde bulunmayan rastlantı ile olan nitelik. // Platon-Aristoteles açımlayıcısı Yeni Platoncu Porphyrios, Eisagogé adlı yapıtında ilineği şöyle tanımlar: "Konu (özne) değişmeksizin ortaya çıkabilen ya da yok olabilen şey." Bu tanım sonradan bütün mantıkçılarca kabul edilmiştir. İlinekler iki türlüdür: Ayrılır ve ayrılmaz ilinekler. (Ör. Uyumak insan için ayrılır bir ilinektir.- Kara renkli olmaksa, zenci için ayrılmaz bir ilinektir.)
2. (Aristoteles'te) Bir konuya bağlı olan ve o konu olmadan kendisi var olamayan şey kendi başına var olamayan, bir taşıyıcıyı, bir tözü gerektiren şey tözün niteliği.(Ör. Aklık nesneden bağımsız olarak var olamaz.) Karşıtı ve bağlılaşık kavramı: bk. töz

Bir nesnenin ikincil ve öze ilişkin olmayan özelliği.