isnat grubu

Genç köylü kızı eli kınalı, yüreği yaralı (olarak, zarf) şehit kardeşi için gözyaşı döktü vb. Yalın ya da iyelik eki almış bir adın kendinden sonra gelen bir sıfatla oluşturduğu yargı niteliğindeki grup. Bu grupta bir ad bir sıfata isnat edilmiştir: baş açık ayak yalın) (saç sakal darmadağınık) (başı dumanlı) (eli kolu bağlı vb. || İsnat grubu cümle içinde ad, sıfat ve zarf görevindedir: özü sözü doğru (olan) insanlar (sıfat görevinde) Kimlersiniz? Ya bağrı yanık (olan) kimselersiniz! Yahut da her sabah uyanık kimselersiniz (sıfat) (Y. K. Beyatlı, Kendi Gök Kubbemiz, s. 30). Şimdi de işi bitik çenesi düşükleri mi dinleyeceksin ? (ad)