izlenimcilik

Fransa'da İlk Dünya Savaşı sonunda aydınların, sinema eleştirmen ve kuramcılarının ön ayak oldukları sinema akımı. İçe dönük, ruhsal durumlara, anılara, düşlere ilk kez büyük bir yer veren, bunları sinemanın olanaklarıyla yansıtmaya çalışan izlenimcilikte çerçeveleme, görüntü düzenlemesi, biçimbozumu, bindirme, örtü, bulanık görüntü, karşıtlamalı kurgu, yavaşlatılmış devinim gibi sinemaya özgü uygulayımlar bol bol kullanıldı yoğruksal değerler ön sıraya geçti geniş görüntülüğün ilk başarılı denemeleri gerçekleştirildi. Ancak bu akımın, Fransız yazın geleneğine fazla bağlı kalması, sinemayı bazen yazının etki alanına soktu.

1. (Felsefede) Yalnızca duyu izlenimlerini ve duyumları gerçek olarak kabul eden bilgi öğretisi.
2. (Sanatta) İzlenimci denilen sanatçı, yazar ve eleştirmenlerin kuram ve yöntemi izlenimciler soyut kurallara ve uzun uzun düşünmeye baş vurmadan, doğrudan doğruya izlenimlerine dayanarak yol aldıklarını ileri sürerler.
3. (Resim sanatında) Fransız sanatçılarının kurduğu bir akım: Gerçeklikten doğrudan doğruya alınan kişisel izlenimleri, dolaysız olarak yansıtmaya çalışan resim sanatı. Sonradan başka sanat dallarına da geçmiştir.

(Resim, Heykel) 1865'de Fransa'da ortaya çıkan bir sanat akımı. Avrupa resminde ilk kez geleneksel resimden ayrılmayı başaran ve Uyanış Çağından bu yana izlenilen işlik resminin açık-koyu, bilimsel derinlik çizimi kurallarının sarsılmasına başlangıç olan sanat eğilimi. Doğadan alınan izlenimlerin prizma renkleri olan yedi renkle resim bezi üzerine aktarılması, resmin yapısal kuruluşuna önem vermeyiş, izlenimlerin çizgi düzeni ile değil işaretlerle, karalamalarla saptanması bu sanat akımının özelliklerindendir.

XIX. yüzyıl sonlarında ortaya çıkan doğa, olaylar ve yapıtlar karşısındaki izlenimleri yaratı ve eleştirinin ilkesi sayan, Avrupa'nın birçok ülkelerinde pek çok izleyiciler bulunmuş olan bir sanat ve yazın akımı.

Tabiatı gerçekte olduğu gibi bütün ayrıntılarına bağlı kalarak değil, ancak ondan edinilen izlenimin ölçüsünde ve niteliğinde anlatma yolunu tutan çığır, ki ondokuzuncu yüzyıl sonlarında meydana çıkmıştır.