İng. diffraction
Opak objelerin köşelerine gelen ışının dönmesi (kırınımı) nedeniyle objenin görüntüsünün bükülmesi, bu sebeple dairesel bir açıklık vasıtasıyla görülen ve yansıtılan ışık noktasının, yavaş yavaş azalan bir yoğunluktaki ışık halkalarıyla çevrili parlak bir merkez gibi dağılma göstermesi.
Bir örütün atomlarından saçılan ya da çok küçük bir delikten geçen elektromıknatıssal dalgaların düz yollarından saparak yayılmaları ve girişim oluşturmaları.
Işınların, bir kırılcanın öğeciklerinden yansıdıktan sonra yine girişimler yaparak çıkmaları, böylece kırılca yapısını belirten düzenlerde görülmeleri olayı.
Işığın ya da başka bir dalganın dar bir yarıktan ya da çizikli bir yüzeyden geçince doğru yolundan ayrılarak gölge içinde girişim saçakları oluşturması.
optik, aydınlatma: Dalgaların engellerle sınırlı olmaları durumunda, bir ışınımın yayılma doğrultusunda görülen dalgasal yapı ile belirlenmiş sapma.
Bir ışık demetinin daracık bir yarıktan, keskin bir kenardan geçip ya da ufak bir cismi dolanıp bir yüzeye düştüğünde ortaya çıkan olay.