Kötülük/Kötülük Problemi

Kötülük problemi; din felsefesinde ve teolojide, mutlak iyi olan bir tanrının kötülüğe nasıl müsaade ettiği konusu üzerine yapılan tartışmayı ifade eder. Tanrı genel olarak mutlak iyi, her şeye gücü yeten ve her şeyi bilen olarak tasvir edilir. Kötülük problemini, Antik Yunan filozofu Epikür şöyle ifade etmiştir; “Tanrı kötülüğü yok etmek istemekte ve yapamamakta mıdır? O zaman her şeye gücü yetmiyordur. Buna muktedir, fakat istemiyor mu? O zaman kötüdür. Hem muktedir hem de kötülüğü yok etmek istemekte midir? O zaman kötülük neden var?” Genel olarak kötülük denilince ahlaki anlamda kötülük kast edilmektedir, fakat bu tartışmada ahlaki olmayan olaylar da dikkate alınmaktadır. Kötülük problemine karşı bazı argümanlar öne sürülür.

Örneğin, bazı kötülükler dünyayı daha iyi bir yer yapmak için gerekli olabilir. Fakat bu durumda gereksiz kötülüklerin varlığının nasıl açıklanacağı sorusu ortaya çıkmaktadır. Bir diğer yaklaşım ise özgür irade kavramıdır. Buna göre kötülük insana verilen özgür iradeden kaynaklanmaktadır. Ahlaken mükemmel olmamasından dolayı insanoğlu birçok kötülüğün kaynağı olmaktadır. Bu argüman ahlaki anlamda kötülüğü açıklarken, ahlaki olmayan yani doğal olaylar sonucu ortaya çıkan kötülükleri tam olarak açıklayamamaktadır. Hristiyan filozof St. Augusitine deprem ve hastalık gibi doğal kötülüklerin de ahlaki kötülüğün sonucu olduğunu ifade etmiştir. Buna göre Hz. Adem ve Havva’nın Tanrı’ya karşı çıkması ve cennetten kovulmaları sonucunda hem doğa hem de insanoğlu etkilenmiştir. Fakat bu durum doğru kabul edilse bile, iki kişinin vermiş olduğu bir karardan dolayı tüm insanlığın kötülüğe maruz kalması ne kadar adil sorusu ortaya çıkmaktadır.