kuşkuculuk

(Yun. Skeptesthai = gözlemek, incelemek) : 1. Düşünsel tutum olarak: a. Kesin bir tutumda olmama, karar verememe, b. Kuşkuyu ilke yapma her değerden, anlatımdan, öğretiden, inançtan ilkece kuşku duyma.
2. Yöntem olarak apaçık olan doğruya, kesin bilgiye varmak için, sağlam bir dayanak bulana dek, bütün bilgilerin gözden geçirilerek eleştirilmesi, sınanması. (Ör. Descartes'ta).
3. Felsefe çığırı olarak: Gerçekliğin özünü bilmenin olanaklı olmadığını ileri süren öğretiler: a. Salt, köktenci kuşkuculuk her türlü bilgi olanağını yadsır, b. Ölçülü, göreli kuşkuculuk yalnızca belli alanlarda bilgi olanağını kaldırır. // Kuşkuculuğun kurucusu Elisli Pyrrhon'dur. Yeniçağdaki temsilcileri: Monraigne, Bayle, daha ılımlı olarak Hume.

İnakçı düşünceye bir tepki olarak gelişen, insan zihninin hiç bir alanda gerçek bilgiye ya da kesin yargıya ulaşamayacağını ileri süren ve hep kuşku içinde kalmayı gerekli bulan öğreti.

Evren, doğa ve toplum konularında kuşkuya yer bırakmayacak kesinlikte, nesnel bilgi elde etme olanağının bulunmadığını savunan bir düşünce akımı.