lehçe

Bir dilin tarihî, siyasî, sosyal ve kültürel nedenlerle değişik bölgelerde, zamanla ses yapısı, şekil yapısı ve kelime hazinesi bakımından önemli farklarla birbirinden ayrılan kollarından her biri: Türkçenin Anadolu, Azerî, Özbek, Kazak, Kırgız, Türkmen lehçeleri gibi. Lehçeleri, yapıları bakımından birbirine yakın ve uzak lehçeler olarak ayırabildiğimiz gibi, taşıdıkları özelliklerdeki ortaklık bakımından da gruplara ayırabiliriz. Nitekim Yakut ve Çuvaş lehçeleri Türk dilinden çok eskiden ayrılmış kollar olarak Türkiye Türkçesine ve öteki Türk lehçelerine uzak lehçelerdir ayrılıklar çok derindir. Azerî ve Türkmen lehçeleri ise TT'nin yakın lehçeleridir.Türkçenin Kuzeybatı (Kıpçak), Güneybatı (Oğuz-Türkmen), Güneydoğu ve Kuzeydoğu (Altay bölgesi lehçeleri) olmak üzere dört lehçe grubu vardır.

Azerbaycan Türkçesi: dialekt, lähcä, şivä Türkmen Türkçesi: dialekt Gagauz Türkçesi: dialekt Özbek Türkçesi: lahcaUygur Türkçesi: dialekt Tatar Türkçesi: dialekt ~ cirle söyläş Başkurt Türkçesi: dialekt Kmk: dialekt Krç.-Malk.: dialekt Nogay Türkçesi: dialekt Kazak Türkçesi: dialekt ~ jergilikti til erekşeligi Kırgız Türkçesi: dialekt Alt:: t'arçaal Hakas Türkçesi: dialekt Tuva Türkçesi: dialekt Şor Türkçesi: dialekt Rusça: dialekt

Bir anadilin, ses, yapı ve sözdizimi bakımlarından büyük ayrılık gösteren kolu: Anadolu lehçesi, Çuvaş lehçesi, Yakut lehçesi vb.