Ortak halk yazınında bir deyiş türü. Sazve tekke ozanları da bu türe ilgi göstermişler, maniler söylemişlerdir. Genellikle, dört dizeden oluşur 5,6,7,8,10,14 dizeli olanları da bulunur. Daha çok, hecenin yedili ölçüsüyle söylenir. Uyak dizeli olanları da bulunur. Uyak düzeni a a b a biçimmindedir ab c b biçiminde olanları da vardır. Konuları hafif alay, sevi, ayrılık vb. duygularıdır. Manilerde anlatılmak istenen düşünce ya da duygu genel olarak son iki dizede toplanır: / İstanbul çarşısına / Gün doğar karşısına / Adam gönül verir mi / Kapı bir komşusuna.
(el-Mâni)
”Hiçbir kötülüğe razı olmayan, kötülükleri engelleyen, ibadet ve itaatle kendisine yakın olan kullarına gelebilecek olan her türlü kötülüğü savan.” anlamında Allah’ın esmayıhüsnasından biri.
”... O Allah ki el-Mâni’dir...” (Hadis)
(Halk Edebiyatı) Ezgi ile okunmak üzere, çoğu yedi heceli ve dört dizeli veya 7 + 7 heceli ve iki dizeli olarak meydana getirilen bir dörtleme türüdür.
Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan halk koşuğu.