örme

[(I) örk (I), örken]
1. Kıl urgan. (Dereyazıcı *Alaca -Çorum Gülabi *Pınarbaşı -Kayseri) [örk (I)] : (Bozalan *Bozüyük -Bilecik Yenikent *Aksaray -Niğde)
2. Kıl ya da yün sicim. (Gökmenler, Gedikli, Çatak, Kızılağaç *Saimbeyli -Adana) [örken] : (Dereyazıcı *Alaca -Çorum)
(II)
1. Örgü hırka. (Kandilli *Bozüyük -Bilecik)
2. Kazak. (Karaağaç *Bozüyük -Bilecik)
3. Yün başlık. (Gücüllü *Yalvaç -Isparta)
(III) [örgü] Örülmüş kadın saçı. (Beyköy *Şarkikaraağaç -Isparta) [örgü]: (Celiptaş *Yalvaç -Isparta)

Topu en yakınındaki arkadaşına aktaran oyuncunun, bu arkadaşı ile karşısındaki karşı takım savunma adamının arasından geçmesi ve davranışını birkaç kez yinelemesi.

genel uygulayım: 1. a. Örme işi ve yöntemi, b. Örülerek yapılmış olan. 2. işleyim: a. Örgü üretimine yönelik işleyim dalı. b. Bu işleyimin ürünleri.