rehin

1. Bir hak karşılığında güvence olarak alıkonulan herhangi bir mal, paraya karşılık olarak gösterilen şey, ipotek, teminat.
2. Verilen borcu güvence altına almak için, borçlunun alacaklıya verdiği herhangi bir şey.
”Eğer bir yolculuk yapıyorsanız, borcu yazacak bir kâtip de bulamadıysanız; borçludan aldığınız rehinler yeter.” (Kur’an-ı Kerim 2/283)

Borcun ödenmemesi durumunda alacaklı tarafından el konulmak üzere sözleşmenin yapıldığı anda alacaklıya borçlu tarafından güvence olarak gösterilen taşınır veya taşınmaz değer.

Bir borcun yerine getirilmemesi halinde, alacaklarının teminatı olmak üzere ve paraya çevirtme hakkıyla birlikte alacaklı lehine verilen taşınır veya taşınmaz mal güvencesi.

Borçlunun, borcunu ödeyeceğine güvence olarak ve borcu ödediğinde geri verilmesi koşuluyla alacaklıya verdiği değerli eşya yada teminattır.

tutu. ~ almak: tutu almak. ~ etmek: tutulamak ,tutu komak.