ruh

(Yun. Psykhe = soluk alma, soluma, üfleme) 1. Bedeni etkin kılan canlılık ilkesi, bedenin yaşama gücü, yaşama soluğu.
2. Doğal-canlı yaşam ilkesi Aristoteles'te bedeni canlandıran ilke, bedenin -> entelekhia'sı.
3. Töz olarak: a. Ölümsüz ruh. (Beden yalnızca onun tutsak yeri sayılır.) b. Usun, düşüncenin, tinin yeri. c. Yalın, özdeksel olmayan tinsel töz.
4. Öznel ilke olarak: a. Usa karşı gönül ve isteme ilkesi, b. Bireysel kişilik çekirdeği.
5. Bilinç olaylarının toplamı ben'in birliği.
6. Dolaysız, bilinçaltından gelen yaşam itkilerinin, yaşama durumlarının taşıyıcısı. (Özellikle modern yaşama felsefesinde tin ve bilince karşı duran bir şey olarak ortaya çıkar (Klages).
7. (Bilimsel anlamda) organizmaya sıkı sıkıya bağlı yaşantıların -özellikle duygu ve itkilerin- toplamı (tinin karşıtı olarak).

1. İnsanda ve hayvanda canlılık unsuru, hayat, can, öz.
”Ruh taşıyan hiçbir hayvanı atış yaparak hedef edinmeyiniz.” (Hadis)
2. Hz. Muhammed’e Allah’ın göndermiş olduğu kitap, Kur'an-ı Kerim, vahiy.
”İşte sana böylece emrimizden bir Ruh vahyettik.” (Kur’an-ı Kerim 42/52)
3. Cebrail.
”... Derken biz ona (Meryem’e) Ruhumuzu gönderdik.” (Kur’an-ı Kerim 19/17)
4. Hz. İsa.
”Meryem oğlu İsa Mesih, sadece Allah’ın elçisi, onun Meryem’de
”ol” emriyle yaratılan bir kelimesi ve ondan bir Ruhtur.” (Kur’an-ı Kerim 4/171)

Dinlerin ve birtakım ikici felsefe öğretilerinin bedenden ayrı ve ölümsüz bir yaşamı olduğunu ileri sürdükleri varlık.

Klâsik Türk müziğinde kullanılmış birleşik makam. Günümüze örneği ulaşmamıştır.