şarkı

1. Klâsik Türk müziğinde kullanılan küçük bir sözlü müzik formu. Genellikle anlaşılması kolay, küçük usûllerle bestelenen, Türk müziğinin en çok kullanılmış formudur. II. Selim döneminden itibaren ilgi gören şarkı formu Hacı Arif Bey'in çalışmalarıyla büyük önem kazanmıştır. Şarkı biçim olarak kıtalar hâlindedir. Kıtalar bir veya iki mısralık nakaratlarla birbirine bağlanmaktadır. Şarkının yapısında genellikle aranağme denen bir saz kısmı bulunmaktadır. Bu kısım şarkının kıtaları arasında olabileceği gibi, girişte de çalınmaktadır.

2. Dört telli mızraplı bir halk çalgısı. Bkz. Şarkî.

1. Kavuştaklı bir divan koşuk biçimi.
2. Bestelenerek ırlanan bir tür: / Sevdiğim canım yolunda hake yeksan olduğum / İyddir çık naz ile seyrana kurban olduğum / Ey benim aşkında bülbül gibi nalân olduğum / İyddir çık naz ile seyrana kurban olduğum / Sen açıl gül gibi zar ile hezar olsun Nedim / Bend bend olsun ham-ı zülfün şikâr olsun Nedim / Sen salın cana yolunda hâksar olsun Nedim / İyddir çık naz ile seyrana kurban olduğum. (Nedim'in bir şarkısından ilk ve son bağlam)

Dört telli ve mızrapla çalınan eski bir çalgı. Evliya Çelebi Seyahatnamesi'nde adı geçen bu çalgıyı çoğunlukla Türkmen müzisyenlerin çaldığını bildiriyor.

Ezgilenmek üzere veya o tarzda yazılan koşuk.