Kalkınma yardımı ve iklim politikası kapsamında sosyal koruma terimi, genellikle; temelde yoksul, kırılgan ve ötekileştirilmiş grupların ekonomik ve sosyal kırılganlıklarını azaltmayı hedeflerken; yoksullara gelir veya tüketim malı transferi sağlayan, geçim kaynağı risklerine karşı kırılgan toplulukları koruyan ve ötekileştirilen grupların sosyal konum ve haklarını geliştiren kamusal ve özel inisiyatifleri tanımlamak için kullanılmaktadır (Devereux ve Sabates-Wheeler, 2004). Diğer bağlamlarda, sosyal koruma terimi sosyal politika ile eşanlamlı olarak kullanılabilmekle birlikte; insanlara yapılan sağlık, eğitim, barınma ya da gelir ve tüketim malı transferi gibi hizmetlere erişimi mümkün kılan kamusal ve özel inisiyatiflerin tümünü kapsamaktadır. Sosyal koruma politikaları yoksul ve kırılgan toplulukları geçim kaynağı riskine karşı korumakta; ötekileştirilen grupların sosyal konum ve haklarını geliştirmekte; ve kırılgan toplulukların yoksulluğa düşmesinin önüne geçmektedir.

Hastalık, doğum, engellilik, yaşlılık, işsizlik, ekonomik kriz ve doğal afetler gibi insanların gelir düzeyini ya da refahını olumsuz etkileyen durumların ve kronik yoksulluğun engellenmesi, yönetilmesi ve bu durumların üstesinden gelinmesi çabalarında bireylerin, hanehalklarının ve sosyal grupların desteklenmesi amacıyla sağlanan imka^nlar bütünüdür.