(Alm. Abstraktion, f; Fr. abstraction, f; İng. abstraction) 

mat. Birbirinden farklı nesneleri ele alınan amaç için farklı davranmıyorlarsa aynılarmış gibi düşünerek sadece gerekli bilgiler üzerinde odaklanma ve bunun dışındakileri göz ardı etme.

İnsan zihninin dış dünyadaki canlı ve cansız varlıkları, duygu, düşünce ve hareketleri kendine has bir biçimde anlayıp yorumlayarak kelimelere dönüştürme olayı. bk. ve krş. somutlaştırma.

Zihnin, gerçekte ayrı ve başlı başına bir varlığı ya da özelliği olmayan bir şeyi, bağımsız olarak ya da öteki özelliklerden ayırarak düşünmesi.

Bir bütünün bir niteliği, bir ilişkisi üzerinde özellikle durup, öbür öğelerini göz önünde bulundurmama.

Bir özelliği ya da öğeyi bağlı olduğu bütünden düşünce ya da sözle ayırma.

(Lat. abstractio