tepe

1.yeryüzünde bir düzlük üzerinde görülen, dağdan daha alçak doğal oluşum, kabarıntı. 2.bir dağın veya sıradağların genel düzeyindeki sivrilikler, kabarıntılar.

Dağ kadar yüksek olmayan arazi üzerindeki çıkıntı. Tepenin yüksekliği düzlük alanlarda birkaç yüz metre, dağlık alanlarda ise 1000 m'nin üzerinde olabilir.

(Alm. Spitze, f; Fr. sommet, m; İng. apex) 

mat. Bir koni ya da piramidin tabanının merkezinden en uzaktaki nokta; eşanlam: doruk.

Bağılyüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimine verilen ad.

Bağılyüksekliği genellikle birkaç yüz metreyi geçmeyen, çok kez tek başına, yamaçları yatık yer biçimine verilen ad.

Bir dalgalı akımda ulaşılan en yüksek değer.

Bakınız: doruk noktası