Bir ünlem ile bir veya daha fazla ad ögesinin oluşturduğu kelime grubu. Bu grup içindeki ad ögesi bir kelime grubu da olabilir: || A komşu, ey gönül (Y. K. Beyatlı, Kendi Gök Kubbemiz, s. 58). || Ey talih! Ölümden de beterdir bu karanlık || Ey aşk! O gönüller sana mal oldular artık || Ey vuslat! O aşıkları efsununa ram et! || Ey tatlı ve ulvî gece! Yıllarca devam et! (Y. K. Beyatlı, Kendi Gök Kubbemiz, s. 122), vah zavallı, Ey Türk gençliği! Ey Türk istikbalinin evladı (M. Kemal, Nutuk). Ey garip çizgilerle dolu han duvarları (F. N. Çamlıbel, Han Duvarları) vb. || Ünlem grubu cümle kuruluşuna katılmadığı için cümle dışı öge durumundadır. Bu bakımdan cümlenin herhangi bir yerinde bulunabilir. Grup vurgusu ünlem üzerindedir.