ünsüz uyumu

(Derleme., ünsüz benzeşmesi, konson uyumu, konsonant benzeşmesi, .sessiz benzeşmesi, sessiz uyumu) Türkçede, süreksiz ünsüzle biten bir sözcüğe -c, -d, -g ünsüzlerinden biriyle başlayan bir ek getirilince ekin başındaki ünsüzün süreksiz-leşmesi yahut sürekli ünsüz veya ünlü ile biten bir sözcüğe bu türlü eklerden biri getirilince ekin başındaki ünsüzün sürekli kalışı: Sütçü (süt-çü) , sütten (süt-ten) , dilci (dil-ci) , dilden (dil-den) , etki (et-ki) , dizgi (diz-gi) , tepeden (tepe-den) vb.

Kelimelerin eklerle genişletilmesi sırasında veya yan yana gelen hecelerde tonlu ünsüzlerden ve ünlülerden sonra tonlu, tonsuz ünsüzlerden sonra genellikle tonsuz ünsüzlerin gelmesi temeline dayanan uyum: atkı (<at-kı), avcı (<av-cı), avdan (av-dan, sargı (<sar-gı), sucu (<su-cu), sudan (<su-dan), geçti (<geç-ti), yaprak (<yap-rak <ET.yapur-gak) süzgeç (<süz-geç) vb.