uzun hece

1. bk. kapalı hece
2. Ünlü ile bitenlerden uzatılarak söylenen, okunan heceler: mazi, kâfi, dâhi, Nuri....
3. Uzun okunan bir ünlüden sonra bir ünsüzün gelmesiyle oluşan hece, çok kez bir uzun bir kısa hece sayılır.

Ünlüsü uzun olan hece: âlim (a-lim), inayet (ina-yet), mevcudiyet (mevcudiyet), rica (rica), ilmî (ilmi), ailevî (ailevi) vb. Karşıtı kısa hece'dir.

İçinde uzun ünlü bulunan hece: Nadir (okunuşu: nâdir) , zalim (zâlim) , fail (fail) , medeni (medenî) , salim (salim) , imdat (imdat) vb.