uzun ünlü

Boğumlanma süresi normal bir ünlünün süresinden daha uzun olan yahut normal uzunluktaki iki ünlünün boğumlanma süresini içine alan ünlü: / a / ı / / i / o // u // ö // ü / vb. Türkiye Türkçesinde yabancı kelimelerde yer alan ünlüler dışında uzun ünlü yoktur. Ancak, Türkçenin çok eski devirlerinde ister aslî ister ses değişmeleri sonucu olsun, uzun ünlülerin varlığı bilinmektedir: ab «av», aç- «acıkmak», bar «var», ot «ateş», beş «beş», üç «üç», süt «süt», yok «yok» vb. Bugün bu uzunlukları veya bu uzunlukların daha önceki devirlerde var olduğunun görüntülerini (Çuv. *kanat > sunat "kanat", *kök > kavak "mavi" tört > tavatta "dört" vb.) Türkmen, Çuvaş, Yakut, Halaç lehçelerinde de buluyoruz. Bu türlü uzunluklar Anadolu ağızlarında da yer yer süregelmektedir. Uzunlukların bir kısmı da özellikle ağızlarda ve konuşmalarda ünlü, ünsüz düşmelerinden ve ses kaynaşmalarından oluşmuştur: ağabey > ãbi , var mı? > va-mı? daha > da, ağlama > alama, bu gün > bön vb.

(Derleme., uzun vokal, uzun sesli) Ses süresi uzun olan ünlü: Âlem, âdet, hâlâ, ilmî medeni, millî, mîde, ilân vb.