1. Coşku, heyecan, aşırı sevgi, aşk. ”Gördüm ön safta oturmuş nefer esvaplı biri,/Dinliyor vecd ile tekrar alınan tekbiri.” (Y. K. Beyatlı) 2. Kalbe doğan Allah sevgisi. 3. Allah’ı anmaktan, ona ibadet etmekten, onun eserlerindeki güzelliği ve evrendeki varlıklar arasındaki uyumu ve dengeyi düşünmenin sonunda kalpte oluşan ilahî aşkla kişinin kendinden geçmesi. ”O zaman vecd ile bin secde eder –varsataşım,/Her cerîhamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım,/Fışkırır ruh-u mücerred gibi yerden nâşım!/O zaman yükselerek Arş’a değer, belki, başım.” (M. A. Ersoy)