vekil

(el-Vekil)
”Bütün varlıkların işlerini düzenleyen, onları sevk ve idare eden, yardımını esirgemeden koruyup gözeten ve kullarının rızıklarına kefil olan.” anlamında Allah’ın esmayıhüsnasından biri.
”Yerde ve gökte olan her şey Allah’ındır. Vekil olarak Allah yeter.” (Kur’an-ı Kerim 4/132)

1. Birinin işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse.
2. Bir görevde, asıl görevlinin yerine bakan kimse.

Günlük konuşma dilinde parlamento üyelerine hitap ederken veya onları kastederken “milletvekili” yerine kullanılan tabirdir.

Vekalet sözleşmesi gereği, müvekkil tarafından ve onun adına işlem yapmakla yetkilendirilen kişi.

Bakınız: vekâlet