Yoksulluk tuzağı farklı disiplinler tarafından farklı olarak anlaşılmaktadır. Sosyal bilimlerde bu kavram; insan, hane veya topluluk seviyelerinde kullanılmakta olup sabit ya da verimsiz kaynaklardan dolayı yoksulluktan kurtulmanın imkansız olduğu durumları tanımlamaktadır. Yoksulluk tuzağı aynı zamanda; ailelerin, bu eşiğin altındaki koşullarda çocuklarını başarılı bir şekilde eğiterek kendi üretken varlıklarını inşa etmeleri ve nihayetinde yoksulluktan kurtulmalarını sağlayamadıkları kritik en düşük varlık eşiği olarak da görülebilir. Aşırı yoksulluk, fakir kişilerin toplumsal hayata anlamlı bir şekilde katılabilmelerine olanak sağlayan araçların eksikliği dolayısıyla kendi başına bir yoksulluk tuzağıdır. Ekonomide ise yoksulluk tuzağı terimi genellikle ülkeler bazında kullanılmakta olup, ekonominin bir kısır döngüye girerek kalıcı olarak azgelişmişlik yaşamasına yol açan koşul olarak tanımlanmaktadır. Literatürde yoksulluk tuzağı için aday gösterilen pek çok model bulunabilir.

Düşük gelirli kişi ya da ailelerin ücretli bir iş buldukları veya daha çok para kazandıkları zamanlarda, devletin refah yardımlarını kesmesi ve/veya yeni gelir vergi diliminin ek kazançlara eşit olması, hatta kazancı aşmasıyla içine düşebilecekleri durumdur.