(halk etimolojisi) Bir dil için anlamı bilinmeyen veya unutulmuş olan bir kelimenin yakıştırma yoluyla ses ve anlam bakımından dilin kendi kelimelerinden birine benzetilerek yerlileştirilmesi: temr-i hindî («Hint hurması», tamarindus)'nin demir hindi'ye, İt. palla e meza «bir top adı»'nın balyemez'e, hortansia'nın ortanca «bir çiçek adı»'ya, Tekfurdağı'nın Tekirdağ'a Erm. Sub-Mari «azize, Meryem»'nin Sürmeli'ye, Galandos'un «Eğirdir Gölü yakınında bir yer» Gelendost'a, taht-ı kal'a'nın Tahtakale'ye, Kartelia «Silifke ile İçel arasında bir yer»'nın Konya «kon ya! konsan ya»'ya Fr. démocrate'tan gelen demokrat'ın demirkırat'a Moğ. Karavul'un karakol (<kara-kol)'a, Gordion «Polatlı yakınında Frikya devletinin başkenti»'un Kördüğüm'e, (Anatolia'nın Anadolu (<Ana+dolu)'ya dönüştürülmesi gibi. bk. Köken bilimi.