Ayak

1. Halk şiirinde kafiyeye verilen isim. Uyak da denir.

2. Halk müziğinde kullanılan kalıp ezgi.

3. Âşık edebiyatı ve müziğinde tema, konu.

4. Bazı formlarda her bir ezgi kesiti veya kümesi için kullanılan terim.

5. Bazı formlarda her bir ezgi kesiti veya kümesi için kullanılan terim.

(Alm. Fuss, m; Fr. pied, m; İng. foot) 1. mat. Bir doğrunun bir düzlemle veya öteki bir doğruyla dik olarak kesiştiği nokta.2. zoo. Hareketi gerçekleştiren bir yapı.

(Mimarlık) Kemer ve kubbe ağırlığının üzerine bindirildiği sütun ya da köşeli dayanaklar. Taş, ağaç ya da tuğladan yapılmış taşıyıcı ayak.

Yazmalarda bir sayfayı ötekine bağlayan bir sayfanın sonunda ve ikinci sayfanın başında yinelenen sözcük ya da harf. a. bk. murakıp.

Yeraltı işletmelerinde, maden içerisinde iki galeri arasında cephe halinde maden üretimi yapılan yer.

Yer değiştirmeyi sağlayan ve çeşitli hayvanlarda çok değişik şekiller gösteren yapılar.

(Halk Edebiyatı) 1. Uyak. 2. Yedekli nazımlarda üstündeki dize ile uyaklı olan yedek.

Yağlı güreşte ve karakucakta en küçük boy.

Bacakların, bilekten sonraki bölümü.

(Bori) Oriyon'un ß yıldızı.

Bakınız: gölayağı