Gerçekliğin bu evresi içinde, bir bütün olarak kentsoylu sanatı ve tiyatrosudur bulunduğu çevrenin toplumsal gerçekliğinin bir eleştirisini de birlikte getirir. Gerçekliğin görgücü (ampirik) çizimiyle kahramanın ülküleştirilmesi yer alır. ilerici nitelikli romantizm ile arasındaki ayrım, romantizm, anaparacı dizgenin yalnızca toplumsal eleştirisi ile uğraşırken, eleştirel gerçekçilik, liberalizme yönelen kentsoylu toplumdaki çelişkilerin toplumsal niteliğini açıklamaya çalışır.
Gösterim Sanatları Terimleri Sözlüğü