gizli dil

Toplumdaki sınırlı bazı kesimlerin veya bazı esnaf zümresinin başkalarınca anlaşılmasına engel olmak için kelimelere özel birtakım anlamlar vererek konuştukları dil. Burdur ve Muğla yöresindeki «kalaycı argosu » ile, Geygeli Yörüklerinin ve Erkilet çerçilerinin kullandıkları gizli dil bunun tipik örnekleridir. Muğla'daki kalaycı argosunda avanmak «gezmek, dolaşmak», cimitci «sarıklı hoca», çiye «et», dinlice «buğday», dünemek «misafir kalmak», düve «kız çocuğu», pir «müşteri, memur, eşraf» anlamlarındadır. Geygelli Yörüklerinde de astarmak «almak, getirmek», davamak «vermek», çay «kız», hanik «çadır», merdirmek «yıkmak, kaldırmak», tırıt «ayakkabı», yakı «ateş» anlamlarındadır. Cümle örnekleri: saña bir mezleci piri kırdım «sana bir paralı müşteri getirdim». Nazileyi kılavgır «parayı az al». Yankol nereye ovanıyor? «Efendi nereye gidiyor?». Şu yıkımı ovadacağım «şu güzeli alacağım». Çilengeri kön et «kantarı kaydır» vb. bk. ve krş. argo.

Bakınız: Dil