hüküm

1. Karar verme, idare etme.
”Şüphesiz ki Allah size emanetleri layık olanlara vermenizi ve insanlar arasında hüküm verdiğiniz zaman adaletle hüküm vermenizi emreder.” (Kur’an-ı Kerim 4/58)
2. Bir şeyi yerli yerince ve sağlam yapma.
”Allah’a yemin olsun ki aralarındaki çekişmeli işlerde seni hakem yapıp sonra da senin verdiğin hükme, içlerinde bir burukluk duymadan tam anlamıyla teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar.” (Kur'an-ı Kerim 4/65)
3. Allah’ın, sorumluluk çağına gelmiş insanların inanç, ibadet, ahlak ve davranışlarına dair yapınız veya yapmayınız şeklindeki emirleri, yasakları.
”...Hüküm ancak Allah’ındır. O gerçeği anlatır ve hüküm verenlerin en hayırlısı odur.” (Kur'an-ı Kerim 6/57)
4. İki farklı düşünce arasında, olumlu veya olumsuz yönde verilen karar.
”...Aralarında hükmettiğin zaman adaletle hükmet. Allah, adaletle hükmedenleri sever.” (Kur’an-ı Kerim 5/42)
5. Mahkemede hâkimin verdiği karar, mahkeme kararları.
”Hâkim kızgınlık anında hüküm vermesin.” (Hadis)

1. yargı (Urteil, décision)
2. kural (Bestimmung, régle, disposition).
3. etki, sonuç (Wirkung, effet).

Padişah divanından padişah adına çıkan karar.

Bakınız: yargı