içerme

Mantıksal bağıntı olarak, bir şeyin başka bir şeyi kendi kapsamı içine alması. // Bu anlamda: a. Bir bilgi konusu kendisinden zorunlu olarak çıkan bir başka bilgi konusunu içerir. (Ör. Yerçekimi yasası, cisimlerin düşüşünü içerir.) b. Kapsamı daha geniş olan kavram, kapsamı içine giren bütün kavramları içerir. (Ör. Cins kavramları tür kavramlarını, tür kavramları birey kavramlarını içerir.)

1. K önerme kümesinin p gibi bir önermeyi içerme'si, (p yi de yorumlayan) K nın her doğrulayıcı yorumunda p nin doğru olmasıdır.
2. Birinci anlamda bir içermeyi belirten yorumsal sözeden dildeki önerme. || Böyle bir önerme K |= p (ya da K ||? p) biçiminde dile getirilir. Anl. mantıksal içerme. Krş.. mantıksal sonuç, yorumsal sonuç.

(Alm. Inklusion, f; Fr. inclusion, f; İng. inclusion) 

mat. Bir kümenin bir nesneyi öge olarak kabul etmesi.