önerme

(Klasik mantıkta).-5- Yargının sözlerle dile gelişi doğru ya da yanlış olabilen bir anlatım. // Modern mantıkçılar doğru ya da yanlış olabilen anlatım yanında belirsiz kalan bir anlatım da bulunduğuna dikkati çekmişlerdir. Önerme mantıksal terim olarak temel anlamını modern mantıkta kazanmıştır. B. Russell önermeden "İlk planda bir şeyi ya doğru olarak ya da yanlış olarak dile getiren sözler kuruluşu."nu anlar örneğin: 2x2=4 de 2x2=5 de birer önermedir "Sokrates bir insandır." "Sokrates bir insan değildir." de birer önermedirler önemli olan önermeden önerme görevini ayırmaktır. Önerme görevi bir anlatımda bu anlatımı kuran bir ya da daha çok belirsiz parçayı, bu parçalara değer yüklendiğinde bir önerme kılacak olan anlatımdır. Ör. "X bir insandır." X belirsiz kaldığı sürece bu önerme ne doğrudur ne yanlış X e bir değer verilirse bundan doğru ya da yanlış bir önerme çıkar.

1. Bir savı öne süren ya da bir durumu dile getiren (genellikle bildiri kipinde olan) bir tümce belli bir yorumda belli bir doğruluk değeri kazanan düzgün deyim. || Bir önermenin kaplamı kendi doğruluk değeri, içlemi de öne sürdüğü sav ya da dile getirdiği durumdur. Dizimsel türü: p. Anl. bildirsel tümce, kapalı tamdeyim, kapalı önerme, sıfırlı yüklem, sıfırlı tamdeyim. Krş.. çekirdek önerme, yalınç önerme, bileşik önerme, tekil önerme, genel önerme, doğru önerme, yanlış önerme, geçerli önerme, tutarlı önerme.
2. Önesürüş.
3. Sav ya da durum.

1. bk. sav.
2. Kaıntlanımı ile bir sav ya da çözümü ile birlikte bir sorun.
3. Ya doğru ya da yanlış olan bir sav öne süren bildirim,

Bir mantık dizgesine göre çeşitli doğruluk değerleri alabilen dilsel deyişler.

Bir yargı içeren, doğru ya da yanlış olabilen sav.