tonlama

Konuşma sırasında, konuşmaya hâkim olan esas tonda çeşitli anlam incelikleri sağlayan değişiklikler konuşanın önem verdiği veya ayırıcı anlamlar vermek istediği kelimelerde başvurduğu değişik ton, kelime ve heceler arasında yükseklik ve yoğunluk bakımından meydana getirdiği farklar: || - Eh, ne diyorsun bakalım? || Orhan şaşaladı: || - Nasıl yani? || - Ne düşünüyorsun dedim? || - Hiiç. || - İyi ya. || Gene gazeteye eğildi. Ama Orhan'ın güldüğünü de görØdü: || - Neye güldün? Gene mi hiç? || Orhan bu sefer daha bir içten güldü: || - Evet. Ama bu sefer sahiden hiç. || - Demek demin yalancıktan hiç idi? || - Öyle (T. Buğra, Dönemeçte, s. 22) vb. || Yukarıdaki örnekte yer alan hiç kelimelerinde birbirinden farklı tonlamalar vardır.

İfadeye bir fikir, duyuş, heyecan, yumuşaklık, sertlik ayırtısı katmak üzere seslerde meydana getirilen uzatma, perde değişikliği gibi başkalıklar. bk. Anlatımlı tonlama.Tonlama kelimesi, çarpma ton ve sivrili tonanlamına kullanılan SERT TONLAMA ( Int.dure ou rude ) ve YUMUŞAK TONLAMA ( Int.douce ) terimlerinde de geçer.